وقتی قلب‌هایمان كوچك‌تر از غصه‌هایمان میشود
وقتی نمیتوانیم اشك‌هایمان را پشت پلك‌هایمان مخفی كنیم
و بغض‌هایمان پشت سر هم میشكند
وقتی احساس میكنیم
بدبختیها بیشتر از سهم‌مان است
و رنج‌ها بیشتر از صبرمان؛
وقتی امیدها ته میكشد
و انتظارها به سر نمیرسد
وقتی طاقتمان تمام میشود
و تحملمان هیچ ...
آن وقت است كه مطمئنیم به تو احتیاج داریم
و مطمئنیم كه تو
فقط تویی كه كمكمان میكنی ...
آن وقت است كه تو را صدا میكنیم
و تو را میخوانیم
آن وقت است كه تو را آه میكشیم
تو را گریه میكنیم
و تو را نفس میكشیم
وقتی تو جواب میدهی،
دانه‌دانه اشك‌هایمان را پاك میكنی
و یكی یكی غصه‌ها را از دلمان برمیداری
گره تك‌تك بغض‌هایمان را باز میكنی
و دل شكسته‌مان را بند میزنی
سنگینی ها را برمیداری
و جایش سبكی میگذاری و راحتی؛
بیشتر از تلاشمان خوشبختی میدهی
و بیشتر از حجم لب‌هایمان، لبخند
خواب‌هایمان را تعبیر میكنی
و دعاهایمان را مستجاب
آرزوهایمان را برآورده می کنی؛
قهرها را آشتی میدهی
و سخت‌ها را آسان
تلخ‌ها را شیرین میكنی
و دردها را درمان
ناامیدی ها، همه امید میشود
و سیاهی‌ها سفید سفید ...
